De ossibus ad tirones, 22, ed. Kühn, 1821, vol. 2, p. 774-775. urn:cts:greekLit:tlg0057.tlg012.1st1K-grc1:22

1. Ἡ κνήμη καλεῖται μὲν οὕτω καὶ ὅλον τοῦ
2. σκέλους τὸ μέρος, ὅσον ἐστὶ μεταξὺ τοῦ γόνατος καὶ ἀστραγάλου,
3. καλεῖται δὲ καὶ τὸ μεῖζον ὀστοῦν ἐν αὐτῷ. τέτακται
4. δὲ ἔσωθεν τοῦτο, καὶ πρὸς μόνον αὐτὸ διαρθροῦται
5. ὁ μηρός. τὸ γὰρ ἔξωθεν ὀστοῦν, ἡ περόνη καλουμένη,
6. καὶ τῷ πάχει μὲν ἀπολείπεται τῆς κνήμης συχνῷ, καὶ τῷ
7. μήκει δὲ οὐκ ἐξικνεῖται πρὸς τὸ γόνυ. συναρθροῦται δὲ
8. τῇ κνήμῃ κατ’ ἄμφω τὰ πέρατα· τὰ δὲ ἐν τῷ μέσῳ πάντῃ
9. ἀφεστήκασιν ἀλλήλων. ἀλλ’ ἥ γε κνήμη, καθ’ ἃ τῷ μηρῷ
10. συντέτακται, μεγάλην ἐπίφυσιν ἔχουσα κατὰ τὸ πέρας ἐπιδέχεται
11. τὸν μηρὸν ἐπιβαίνοντα δυοῖν τισὶν ἑαυτῆς κοιλόσησιν.
12. ἐν μέσῳ δὲ τῶν κοιλοτήτων ἐξοχή τις νευροχονδρώδης
13. εἰς τὸ μεταξὺ τῶν κονδύλων ἐμβαίνει, καθάπερ εἰς
14. τομὴν τινα βαθεῖαν. ὅσον δ’ ἄσαρκόν τε καὶ λεπτὸν ἐν
15. τοῖς πρόσω τῆς κνήμης ἐστὶν, ἀντικνήμιον ὀνομάζεται· τὸ
16. δ’ ἑκατέρωθεν αὐτῶν πέρατα, τὰ κατὰ κνήμης καὶ περόνης,
17. σφυρά. τὰ δὲ κυρτὰ πάλιν ἐνταῦθα καὶ παντελῶς
1. ἄσαρκα καὶ τῶν ἄλλων ἐκκείμενα καλοῦσιν ἀστραγάλους
2. οἱ πολλοὶ, τοῦ παντὸς ἁμαρτάνοντες. ὁ γὰρ ἀστράγαλος
3. ὑπὸ τούτων ἑκατέρωθεν περιλαμβάνεται, σκεπόμενος πανταχόθεν,
4. ὥστε οὐκ ἂν ἅψαιο αὐτοῦ. πέρατα δέ ἐστι ταῦτα
5. τῶν τῆς κνήμης τε καὶ περόνης ἀποφύσεων, κυρτὰ μὲν
6. ἔξωθεν, ὥσπερ καὶ φαίνεται, κοῖλα δὲ ἔνδον.