De usu partium corporis humani, 11.6, ed. Kühn, 1822, vol. 3, p. 863-864. urn:cts:greekLit:tlg0057.tlg017.1st1K-grc1:11.6

7. Τὴν δ’ ἐν τοῖς μεγέθεσιν αὐτῶν διαφορὰν
8. καὶ τὴν ἀρχὴν τῶν κινούντων νεύρων εἰ βούλοιο σκοπεῖσθαι,
9. θαυμαστὴν κᾀνταῦθα τὴν δικαιοσύνην εὑρήσεις τῆς φύσεως,
10. εἴ γε δὴ τοὺς μὲν οἷον ἐξημμένην τε καὶ κρεμαμένην ἐξ
11. αὐτῶν ὅλην τὴν κάτω γένυν ἀνέχοντάς τε καὶ βαστάζοντας
12. εὔλογον εἶναι τῇ τάξει μεγίστους γενέσθαι, τοὺς δ’ ἀντιτεταγμένους
13. αὐτοῖς κάτωθεν ἐπέκεινα κινοῦντας, ἐφ’
14. ἃ καὶ φύσει ῥέπει πᾶν βάρος, ἐλάττους πολλῷ, μέσους
15. δὲ εἶναι τὸ μέγεθος ἀμφοῖν τοὺς λοιποὺς, ὡς καὶ
16. τὴν θέσιν μέσοι τυγχάνουσιν ὄντες. ἄλλοι δὲ δύο μύες ἐκ
17. τῶν ἔνδοθεν μερῶν τῆς κάτω γένυος, ἵν’ ἐστὶν αὐτὴ κοιλοτάτη,
18. τὴν θέσιν ἔχοντες, ἀνατεινόμενοι πρὸς τὸ κατὰ τὴν
1. κεφαλὴ ὀστοῦν, ἐπίκουροι τοῖς κροταφίταις ἐδόθησαν, ἀνασπᾷν
2. γε καὶ αὐτοὶ δυνάμενοι τὴν γένυν. ᾧ γὰρ λόγῳ
3. πλέονες ἀρχαὶ τῶν κινούντων αὐτοὺς νεύρων ἐγένοντο, τούτῳ
4. τῷ λόγῳ καὶ ἡ παρὰ τῶν ἔνδοθεν ἐπικουρία μυῶν.