De usu partium corporis humani, 12.13, ed. Kühn, 1822, vol. 4, p. 54-56. urn:cts:greekLit:tlg0057.tlg017.1st1K-grc1:12.13

16. Ἐπὶ δὲ τὰ λοιπὰ τῶν κατὰ τοὺς σπονδύλους
17. ἰτέον, ἕκαστον τῶν ἔμπροσθεν ἀναβληθέντων ἐξηγησομένους
18. κατὰ τὴν προσήκουσαν τάξιν. ἦν δ’ ἐξ αὐτῶν,
1. ὡς οἶμαι, πρῶτον ὑπὲρ τῆς σμικρότητος εἰπεῖν τῶν διαρθρουμένων
2. τῇ κεφαλῇ σπονδύλων. ὅτι μὲν οὖν, παμπόλλων
3. ὀργάνων ἐξ ἀνάγκης ἐνταυθοῖ τετάχθαι δεομένων, οὐκ ἦν
4. οἷόν τε μεγάλους ἐργάσασθαι τοὺς πρώτους σπονδύλους, οὐ
5. πρὸ πολλοῦ λέλεκται. διότι δὲ καὶ πρὸς τὴν τῶν ἄλλων ἁπάντων
6. σύνταξιν ἄμεινον ἦν ἐλάττους ἀεὶ γίνεσθαι τοὺς ἀνωτέρους,
7. καὶ τοῦτ’, οἶμαι, δῆλον, εἴ γε δὴ τὸ βασταζόμενον ὑπό του μικρότερον
8. εἶναι χρὴ τοῦ βαστάζοντος. διὰ τοῦτο μέγιστον μὲν
9. ἁπάντων ἡ φύσις ἐποίησε τῶν κατὰ ῥάχιν ὀστῶν τὸ κατωτάτω,
10. καθάπερ τινὰ κρηπῖδα πᾶσι τοῖς σπονδύλοις ὑποβαλλομένη.
11. δεύτερον δὲ τὸ μέγεθός ἐστιν ὁ συνταττόμενος
12. αὐτῷ σπόνδυλος, εἰκοστὸς μὲν καὶ τέταρτος ἀπὸ τοῦ
13. πρώτου κείμενος, αὐτῶν δὲ τῶν κατὰ τὴν ὀσφὺν τῇ τάξει
14. πέμπτος. οὗτοι δ’ αὐτοὶ πάλιν ὑποβεβλημένοι τοῖς ἄλλοις
15. εἰκότως εἰσὶ μέγιστοι, καὶ τούτων αὐτῶν μέγιστος ὁ πέμπτος,
16. ὡς νῦν ἤδη λέλεκται. τῶν δ’ ἄλλων ἕκαστος ὅσον
17. ἀποχωρεῖ τοῦδε τῇ θέσει, τοσοῦτον καὶ τῇ σμικρότητι, καὶ 
1. πάντων αὖ τῶν πέντε μικρότατος ὁ πρῶτος κατ’ ὀσφὺν, καὶ
2. τούτου πάλιν ὁ ὕστατος τῶν κατὰ τὸ μετάφρενον, ὁ συνταττόμενος
3. αὐτῷ, κᾀκείνου πάλιν ὁ πρὸ αὐτοῦ, καὶ τοῦτ’
4. ἀεὶ μέχρι τῆς κεφαλῆς αὐτῆς γίνεται, πλὴν εἵπου τις παρεμπίπτει
5. βραχὺ μείζων τῶν παρακειμένων, οὐδ’ αὐτὸς ἄνευ
6. χρείας μεγάλης, ὡς καὶ τοῦτ’ ἐπὶ προήκοντι τῷ λόγῳ δεδείξεται.
7. τοῦ μὲν δὴ μικροὺς γενέσθαι τοὺς πρώτους σπονδύλους
8. οὗτος ὁ λόγος.