De compositione medicamentorum per genera, 4.8, ed. Kühn, 1827, vol. 13, p. 728-729. urn:cts:greekLit:tlg0057.tlg077.1st1K-grc1:4.8

6. Ξηρὰ ἐκ τῶν Ἀνδρομάχου, ἐπουλοῦν
7. ξηρόν. ♃ Ὀστέων ἄλλως ὀστρέων κεκαυμένων δραχ. β΄. μάννης
8. δραχ. α΄. καδμείας ὀβολοὺς δ΄. ἐν ἄλλῳ δραχ. δ΄. λείοις χρῶ
9. καὶ πρὸς νομάς. ἄλλο ἐπουλοῦν ξηρόν. ♃ πίτυος φλοιοῦ
10. δραχ. στ΄. ἀριστολοχίας δραχ. στ΄. κισσήρεως δραχ. δ΄. ῥητίνης ξηρᾶς
11. δραχ. δ΄. μάννης δραχ. στ΄. εὔδηλον δ’ ὅτι τὴν κολοφωνίαν λέγει.
12. ἴρεως Ἰλλυρικῆς δραχ. β΄. λείοις χρῶ. ἄλλο ἐπουλοῦν καὶ κακοήθη.
13. ♃ πίτυος φλοιοῦ δραχ. στ΄. κέρατος ἐλαφείου κεκαυμένου
14. δραχ. δ΄. καδμείας δραχ. ιη΄. μάννης, ἄλλως ψιμυθίου δραχ. δ΄.
15. ἰοῦ ξυστοῦ δραχ. β΄. λείοις χρῶ. ἄλλο ♃ κηκίδος δραχ. δ΄. ψιμυθίου
16. δραχ. η΄. μυρσίνης δραχ. δ΄. λιθαργύρου δραχ. η΄. σκωρίας μοβύβδου
17. δραχ. δ΄. λείοις χρῶ. τούτων τῶν τεττάρων φαρμάκων
18. τὸ μὲν πρῶτον ἁπλοῦν ἐστι λίαν, ἄδηκτόν τε καὶ ξηραντικὸν,
1. ἀμυδρᾶς μετέχον στύψεως. τὸ δὲ δεύτερον διὰ τὸ μεμίχθαι
2. φλοιὸν αὐτῷ πίτυος αἰσθητὴν ἔχει τὴν στύψιν, ὁποίαν
3. ἔχειν χρὴ τὰ μέλλοντα καλῶς ἐπουλοῦν. διὰ τὸ δὲ γ΄.
4. οὐ μόνον τὸν φλοιὸν τῆς πίτυος, ἀλλὰ καὶ τὸν ἰὸν, πρὸς
5. τὰ μετὰ ῥύπου ῥᾳδίως ἐπιτρεφομένου τοῖς ἡλκωμένοις ἁρμόττει·
6. τόν τε γὰρ ῥύπον αὐτῶν ἀφαιρεῖ καὶ τὴν ἐπούσωσιν
7. οὐκ ἐμποδίζει. τὸ δ’ ἐφεξῆς ἀντὶ τοῦ τῆς πίτυος φλοιοῦ τὴν
8. μυρσίνην ἔχει καὶ τἄλλα ξηραίνοντα χωρὶς δήξεως. μετὰ δὲ
9. ταῦτα τρία γράψας ἕτερα ξηρὰ, τέταρτον ἐπ’ αὐτοῖς προσέθηκε
10. κατὰ λέξιν οὕτως. ἄλλο ξηρὸν πρὸς τὰ ὑπερσαρκοῦντα
11. ἐπουλοῦν ἄδηκτον, ὡς Ἁρπόκρας. σανδαράχης, χρυσοκόλλης,
12. ἀρσενικοῦ ἴσον ἑκάστου. καὶ πρὸς κακοήθη ποιεῖ
13. τοῦτο τὸ φάρμακον. οὐδὲν ἔοικε τοῖς ἔμπροσθεν, ἀλλ’ ἐπὶ
14. τῶν ὑπερσαρκούντων ἑλκῶν δι’ ὑγρότητα πολλὴν ἁρμόττει
15. καὶ καθαιρετικὸν ὑπάρχον αὐτῶν. τοιαύτης γὰρ δυνάμεώς
16. ἐστιν ἥ τε σανδαράχη καὶ τὸ ἀῤῥενικόν. ἓν δ’ αὐτοῖς πρόσκειται,
17. τῶν κακοήθη θαυμαστῶς ὠφελούντων ἡ χρυσοκόλλα.