Institutio logica, 9, ed. Kalbfleisch, 1896, p. 20-22. urn:cts:greekLit:tlg0057.tlg081.1st1K-grc1:9

18. Ἀλλ’ ὁ μὲν πρῶτος ἐν τῷ δευτέρῳ σχήματι
19. τὴν μ(ὲν) πρὸς τῷ μείζονι τῶν ὅρ(ων) καθό(λου) στερητι(κὴν)
20. ἔχων πρότασιν, τὴν δὲ ἑτέραν καθόλου καταφατικὴν
21. δι’ ἀντιστροφῆς τῆς πρὸς τῷ μείζονι προτάσεως
22. ἀνάλυ(σιν) εἰς τὸν ἐν τῷ πρώτῳ σχήματι
23. δεύτερον ἔχει καθόλου στερητικὸν περαίνοντα. τούτῳ
1. δ’ ἐφεξῆς 〈ὁ〉 ἰσοδύναμός πως αὐτῷ τὴν πρὸς τῷ μείζονι
2. τῶν ὅρων καθόλου καταφατικὴν ἔχων πρότασιν,
3. τὴν δὲ ἑτέραν καθόλου στερητικὴν ἐξ ἀντιστροφῆς
4. δυοῖν, προτέρας μὲν τῆς καθόλου στερητικῆς προτάσεως,
5. δευτέρου δὲ τοῦ συμπεράσματος ὄντος καὶ αὐτοῦ καθόλου
6. στερητικοῦ, τὴν ἀνάλυσιν εἰς τὸν αὐτὸν ἔχει
7. συλλογισμὸν τὸν προειρημένον τὸν ἐν τῷ πρώτῳ σχήματι
8. δεύτερον, ἔχοντα συμπέρασμα καθόλου στερητικόν.
9. ὁ δὲ τρίτος ἐπ’ αὐτοῖς ἐκ καθόλου στερητικῆς καὶ ἐπὶ
10. μέρους καταφατικῆς ἀποφατικὸν ἐν μέρει ἐνδείκνυται,
11. παρ’ ἐνίων δι’ ἀντιστροφῆς τῆς καθόλου προτάσεως
12. ἀ〈να〉γόμενος εἰς τὸν ἐν τῷ πρώτῳ σχήματι τέταρτον.
13. ὁ δ’ ὑπόλοιπος τῶν ἐν τῷ δευτέρῳ σχήματι συλλογισμῶν
14. ὁ τέταρτος ἐκ καθόλου καταφατικῆς καὶ ἐπὶ
15. μέρους ἀποφατικῆς ἐπὶ μέρους ἀποφατικὸν συνάγει
16. διά τε τῆς εἰς ἀδύνατον ἀπαγωγῆς ἔχων τὴν ἀπόδειξιν
17. καὶ διὰ τῆς ὑπὸ Ἀριστοτέλους ὀνομαζομένης ἐκθέσεως.
18. ἡ μὲν οὖν εἰς ἀδύνατον ἀπαγωγή — καλεῖται δὲ
19. καὶ ἀδυνάτου δεῖξις — ὧδ’ ἔχει· κατηγορείσθω τὸ
20. πρῶτον τοῦ μὲν δευτέρου παντός, τοῦ δὲ τρίτου
21. τινὸς οὔ· λέγω ὅτι περανθήσεται τὸ δεύτερον κατά
22. τινος (οὐ) τοῦ τρίτου· μὴ γὰρ ἀλλ’ εἰ δυνατόν, τὸ
23. ἀντικείμενον αὖ περαινέσθω τὸ κατὰ παντὸς 〈τοῦ
1. τρίτου λέγεσθαι τὸ δεύτερον· ἀλλὰ καὶ τὸ πρῶτον
2. κατὰ παντὸς〉 ἐλέγετο τοῦ {β·} τὸ ἄρα πρῶτον 〈κατὰ〉
3. παντὸς δειχθήσεται τοῦ τρίτου, ὅπερ ἐστὶν ἄτοπον·
4. ὑπέκειτο γὰρ κατά τινος μὴ λέγεσθαι· οὐκ ἄρα κατὰ
5. παντὸς τοῦ τρίτου τὸ {β} κατηγορεῖται, ἀλλὰ κατὰ τινός.
6. ἡ δὲ δι’ ἐκθέσεώς ἐστι τοιαύτη· ἐπεὶ μὴ κατηγορεῖταί
7. 〈τινος τοῦ τρίτου τὸ πρῶτον, εἰλήφθω οὗ μὴ κατηγορεῖται〉
8. καὶ ἔστω τὸ τέταρτον· τὸ ἄρα πρῶτον οὐδεν〈ὸς
9. τοῦ {δ}〉 κατηγορεῖται, ἀλλὰ καὶ τοῦ δευτέρου παντὸς
10. κατηγορεῖται· τὸ ἄρα δεύτερον οὐ πάντως τοῦ τετάρτου
11. κατηγορεῖται· τὸ δὲ τέταρτον τοῦ τρίτου τί ἐστιν·
12. ὥσ〈τε〉 τὸ {β΄} τινος τοῦ {γ} οὐ κατηγορηθήσεται.