De optima secta ad Thrasybulum, 29, ed. Kühn, 1821, vol. 1, p. 186-186. urn:cts:greekLit:tlg0530.tlg043.1st1K-grc1:29

3. Λέγουσι δέ τινες ἐπὶ τῶν κατὰ τὸ
4. ἄδηλον διαφορουμένων καταλαμβάνειν τὴν ῥύσιν ἐκ τοῦ μαλακὰ
5. καὶ εὔθρυπτα καὶ ἐκτεθηλυσμένα εἶναι τὰ σώματα.
6. πρὸς οὓς ῥητέον, ὅτι οὐκοῦν, ἐὰν σκληρὰ ᾖ τὰ σώματα
7. καὶ περιτεταμένα, οὐκ ἐροῦσι μὲν ῥύσιν, ἀνάγκη δὲ αὐτὴν
8. ὁμολογῆσαι. ἐὰν οὖν. τοιοῦτοί τινες ὦσιν ἄῤῥωστοι, οἵους ἐκτίθεται
9. ὁ Ἱπποκράτης, ὑπὸ τῆς ἐσχάτης ἐνδείας εἰς τοῦτο
10. περιηγμένοι, ὥστε τὸ δέρμα ἔχειν σκληρὸν καὶ περιτεταμένον,
11. καὶ τὰ ἄλλα, οἷα ἐπὶ τῶν διαφορουμένων ὑπάρχει,
12. ἆρά γε τῇ ἐπὶ τῶν διαφορουμένων ἀγωγῇ χρησόμεθα, ὁμολογῆσαι
13. ἀνάγκη. πῶς οὖν ἐκ τῆς μανότητος ῥύσις καταλαμβάνεται;
14. καὶ γὰρ περιτάσεως καὶ σκληρότητος ὑπαρχούσης,
15. οὐδὲν ἧττον ῥύσις ἐστίν.