De optima secta ad Thrasybulum, 36, ed. Kühn, 1821, vol. 1, p. 196-197. urn:cts:greekLit:tlg0530.tlg043.1st1K-grc1:36

4. Οἴονται δὲ οἱ πολλοὶ, τοὺς τῶν βοηθημάτων
5. καιροὺς καὶ νοσημάτων ὑποστάσεσι μὲν μὴ διαφέρειν, ἐπινοίᾳ
6. δὲ μόνον. φασὶ γὰρ, ὅτι περὶ τὸν αὐτὸν χρόνον καὶ ὁ τοῦ βοηθήματος
7. καιρὸς καὶ ὁ τοῦ νοσήματος συνίσταται. ἔν τινι γὰρ
8. καιρῷ ὄντος τοῦ νοσήματος ὁ τοῦ βοηθήματος καιρὸς εὑρίσκεται.
9. ἐνδέχεται δὲ, φασὶ, τὸ αὐτὸ πρὸς τὸ ἄλλο καὶ ἄλλο ἀναφερόμενον
10. διαφόρως λέγεσθαι. ὡς γὰρ ἀνάβασις καὶ κατάβασις
11. μία οὖσα καὶ ἡ αὐτὴ ὁδὸς παρὰ τὴν σχέσιν τῶν ἀναβαινόντων
12. καὶ καταβαινόντων ὁτὲ μὲν ἀνάβασις καλεῖται, ὁτὲ
13. δὲ κατάβασις, οὕτω καὶ ἐπὶ τῶν καιρῶν ἔχει. εἷς μὲν γὰρ
14. καὶ ὁ αὐτός ἐστιν ὅ τε τοῦ νοσήματος καιρὸς καὶ ὁ τοῦ
15. βοηθήματος. ἄλλως μὲν γὰρ πρὸς τὴν κίνησιν τοῦ αἰτίου
16. ἐστὶν ἀναφέροντα λέγειν καιρὸν νοσήματος· ἄλλως δὲ πρὸς
17. τὴν εὐκαιρίαν τῆς προσαγωγῆς τῶν βοηθημάτων καιρὸν
18. τοῦ βοηθήματος. συμβαίνειν δέ φασιν ἀμφοτέρους τοὺς
1. καιροὺς ἅμα συνίστασθαι, καὶ ἀδύνατόν ἐστιν ἄνευ καιροῦ
2. νοσήματος ἐκλαμβάνειν καιρὸν βοηθήματος.