De optima secta ad Thrasybulum, 50, ed. Kühn, 1821, vol. 1, p. 222-222. urn:cts:greekLit:tlg0530.tlg043.1st1K-grc1:50

3. Ὅτι δὲ γελοῖόν ἐστιν οἴεσθαι ἐκ τῆς σταλτικῆς
4. ἀγωγῆς δυσπάθειαν τοῖς σώμασι παραγίνεσθαι, δι’
5. ἧς πυκνοῦται καὶ στέλλεται τὰ σώματα, ἐντεῦθεν ἄν τις
6. μάθοι. εἰ ἡ πύκνωσις καὶ ἡ συστολὴ καὶ ἡ σκληρότης τῶν
7. σωμάτων δυσπαθείας ἦν αἰτία, οἱ φλεγμαίνοντες καὶ
8. ἐσκιῤῥωμένοι καὶ τὸ δέρμα σκληρὸν καὶ περιτεταμένον ὑπὸ
9. τῆς ἐσχάτης ἐνδείας ἔχοντες δυσπαθέστεροι ἂν ἦσαν τῶν
10. ὑγιαινόντων. οἱ γὰρ ὑγιαίνοντες μαλακώτερα καὶ ἀραιότερα
11. τὰ σώματα ἔχουσι, καὶ μᾶλλόν γε, ὅσον ἂν ὑγιαίνωσιν. ἔτι
12. εἰ τῇ σκληρότητι ἡ δυσπάθεια ἐκρίνετο, τοὺς γέροντας
13. σκληρότερα τὰ σώματα τῶν παίδων ἔχοντας δυσπαθεστέρους
14. ἔδει νομίζεσθαι. εἰ γὰρ, ἥνπερ οἱ Μεθοδικοὶ ἐκ
15. τέχνης δυσπάθειάν φασι περιποιεῖν, ταύτην ἐκ φύσεως
16. ἔχουσι, πῶς οὐκ εὔλογον ἦν δυσπαθεστέρους εἶναι τῶν νέων;