De optima secta ad Thrasybulum, 51, ed. Kühn, 1821, vol. 1, p. 223-223. urn:cts:greekLit:tlg0530.tlg043.1st1K-grc1:51

1. Ἀγνοοῦσι δ’ οἱ Μεθοδικοὶ, πῶς δεῖ διακρίνειν
2. ἀνθρώπου δυσπάθειαν, διόπερ οὐδὲ περιποιεῖν αὐτὴν
3. δυνήσονται. οὐ γὰρ ὥσπερ λίθου καὶ σιδήρου καὶ
4. ξύλου καὶ τῶν ὁμοίων τῇ. σκληρότητι καὶ ἁπαλότητι κρίνειν
5. τὴν τῶν ἀνθρώπων δυσπάθειαν χρὴ, ἀλλὰ τῷ ἱκανὰ εἶναι
6. τὰ σώματα τὰς ἑαυτῶν χρείας παρέχεσθαι ἀνεμποδίστως.
7. τῷ γοῦν βουλομένῳ περιποιεῖν δυσπάθειαν οὐχὶ δεῖ σκοπεῖν,
8. ὅθεν σκληρὸν τὸ σῶμα ἔσται, ἀλλ’ ὅθεν αἱ δυνάμεις
9. τῶν μερῶν παραυξηθήσονται, καὶ τὰ μέρη ἀνεμποδίστως
10. τὰς ἰδίας χρείας παρέξεται.